Ο εμβολιασμός γίνεται δωρεάν μέσω του ασφαλιστικού φορέα για κορίτσια και γυναίκες 11-18 ετών και χορηγείται σε δύο δόσεις με μεσοδιάστημα 6 μηνών σε κορίτσια ηλικίας 11 έως <15 ετών. Εφόσον η έναρξη του εμβολιασμού γίνει μετά τη συμπλήρωση του 15ου έτους, χορηγείται σε τρεις δόσεις εντός 6 μηνών. Μεγαλύτερες γυναίκες φαίνεται ότι μπορούν να εμβολιαστούν, αφού κάνουν μια εξέταση που λέγεται HPV test και δείξει ότι δεν είναι φορείς των ιών που καλύπτει το εμβόλιο. Τότε πρέπει να προμηθευτούν το εμβόλιο από το φαρμακείο και να καλύψουν οι ίδιες τη δαπάνη. Το εμβόλιο συντηρείται στο ψυγείο μέχρι να γίνει ο εμβολιασμός στο ιατρείο του γυναικολόγου. Σημαντικές επιπλοκές, εκτός από ήπιες κα παροδικές τοπικές αντιδράσεις δεν έχουν αναφερθεί.

ο εμβόλιο γίνεται σε κορίτσια ηλι­κίας 11-15 ετών, με στόχο να περιοριστούν σημαντικά οι πιθανότητες εμφάνισης στην ενήλικη ζωή (35-40 ετών) προκαρκινικών αλλοιώσεων στον τράχηλο της μήτρας, που μπορεί να εξελιχθούν σε καρκίνο. Τα οφέλη, δηλαδή, του εμβολίου είναι μακροπρόθεσμα, αλλά πολύ σημαντικά. Όμως, είναι προφανές από τα μικρά ποσοστά του εμβολιασμού, ότι τα οφέλη αυτά δεν τα έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη οι γονείς.

Μπορεί ναι, μπορεί και όχι, ανάλογα με την τοπική άμυνα του οργανισμού του. Αν παρουσιάσει ερυθρότητα και αίσθημα κνησμού ή καύσου στη κορυφή του πέους θα πρέπει να πάρει αγωγή που συνήθως είναι μια κρέμα ανάλογη με αυτές που χρησιμοποιούν οι γυναίκες.

Σύμφωνα με τις επιστημονικές μελέτες, το εμβόλιο πρέπει να γίνεται σε κορίτσια ηλικίας 12-15 ετών, καθώς τότε ο οργανισμός δημιουργεί τα περισσότερα αντισώματα κατά του ιού HPV. Επίσης, σε αυτή την ηλικία συνήθως τα κορίτσια δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα τη σεξουαλική τους ζωή, οπότε το ανοσοποιητικό τους σύστημα ευαισθητοποιείται και ενεργοποιείται κατάλληλα, προτού έρθει σε επαφή με τον ιό. Για αυτούς τους λόγους, ο εμβολιασμός είναι προτιμότερο να γίνεται σε μικρή ηλικία. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι δεν μπορεί να κάνει το εμβόλιο και μια μεγαλύτερη γυναίκα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι όλα τα ασφαλιστικά ταμεία παρέχουν δωρεάν τον εμβολιασμό μέχρι και την ηλικία των 26 ετών. Ωστόσο, η προστατευτική δράση του εμβολίου δεν θεωρείται τόσο υψηλή όσο στη μικρή ηλικία. Προς το παρόν, εάν η ηλικιακή ομάδα των 26 ετών και άνω παίρνει τα απαραίτητα μέτρα προστασίας στο σεξ και υποβάλλεται τακτικά σε τεστ Παπανικολάου, δεν επιβάλλεται, αλλά ούτε και απαγορεύεται να εμβολιαστεί.

Να αποφεύγετε τα ωμά ή όχι καλά ψημένα κρέατα και ψάρια, συμπεριλαμβανομένου και του sushi, αλλαντικά και λουκάνικα όπως χοτ ντογκ, πατέ, καπνιστά φυλασσόμενα στο ψυγείο, μαγιονέζες, σάλτσες και γλυκά που περιέχουν ωμά αυγά, μη παστεριωμένα τυριά και γάλα, αλκοόλ, όχι καλά πλυμένα φρούτα και λαχανικά, ψάρια που περιέχουν αυξημένα επίπεδα υδραργύρου όπως καρχαρίας και ξιφίας και ωμά οστρακοειδή. Να ελαχιστοποιήσετε επίσης τη χρήση του καφέ στη μια με δυο φορές ημερησίως.

Είναι αναμφισβήτητα η επισκληρίδιος κατά την οποία ο αναισθησιολόγος με ένα λεπτό καθετήρα εγχέει τοπικό αναισθητικό στο χώρο γύρω από το νωτιαίο μυελό στο κάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης. Το αναισθητικό αρχίζει να λειτουργεί σε 5-10 λεπτά και μουδιάζει μόνο τα νεύρα που είναι υπεύθυνα για το αίσθημα του πόνου από τις συσπάσεις της μήτρας. Η γυναίκα αισθάνεται το άγγιγμα στην κοιλιά, κουνά τα πόδια, σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να είναι όρθια ή να περπατά και τέλος μπορεί να σφίξει τους κοιλιακούς μυς, όταν ολοκληρωθεί η διαστολή και φτάσει η ώρα που θα πρέπει να βγάλει το μωρό της. Συχνότερες επιπλοκές είναι η πτώση της πίεσης που αποκαθίσταται μετά τη χορήγηση ορών στη φλέβα, παροδικός ελαφρύς πόνος χαμηλά στη μέση και πιο σπάνια πονοκέφαλος.

Τα ινομυώματα ή λειομυώματα είναι καλοήθεις όγκοι του μυϊκού στρώματος της μήτρας. Η κλινική τους εικόνα ποικίλει ανάλογα με τη θέση τους και το μέγεθος τους. Στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν προκαλούν κανένα απολύτως σύμπτωμα, οπότε ανευρίσκονται τυχαία σε κάποιο υπερηχογραφικό έλεγχο. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να προκαλούν μητρορραγία, δηλαδή έντονες αιμορραγίες στη περίοδο, πίεση ή πόνο στη περιοχή της λεκάνης, ενώ εάν εκτείνονται στη κοιλότητα της μήτρας μπορεί να επηρεάζουν τη γονιμότητα της γυναίκας. Η χειρουργική αφαίρεση των ινομυωμάτων συστήνεται εφόσον υπάρχουν συμπτώματα ή επίδραση στη γονιμότητα, και φυσικά πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν παράμετροι όπως η ηλικία της γυναίκας, το μαιευτικό ιστορικό της (δηλαδή αν είναι άτοκος ή όχι), το μέγεθος και η θέση του ινομυώματος, καθώς και η χειρουργική τεχνική που θα προτιμηθεί, δηλαδή λαπαροσκοπική ή ανοικτή μέθοδος. Εκείνα τα ινομυώματα που δεν προκαλούν συμπτώματα δεν χρήζουν χειρουργικής αφαίρεσης, διότι η πιθανότητα εξαλλαγής τους σε κακοήθεια είναι πάρα πολύ μικρή (<5%), ενώ μετά την εμμηνόπαυση συρρικνώνονται. Σε κάθε περίπτωση η απόφαση για την αντιμετώπιση των ινομυωμάτων λαμβάνεται σε επίπεδο εξατομικευμένο και έπειτα από συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό.

Οι αιτίες που συνδέονται με το πόνο στην σεξουαλική επαφή ή δυσπαρεύνια όπως λέγεται είναι πολλές και ποικίλες. Η συνηθέστερη αιτία είναι η λοίμωξη του κόλπου ή κολπίτιδα, η οποία προκαλεί τον ερεθισμό της περιοχής, ελαττώνει την εφύγρανση και κάνει την ερωτική πράξη πιο τραυματική για τον κόλπο. Η γυναίκα με κολπίτιδα θα έχει επιπλέον συμπτώματα όπως κολπικές εκκρίσεις, κνησμό και πιθανώς ερυθρότητα στα έξω γεννητικά όργανα. Η διάγνωση, πρόληψη και θεραπεία της κολπίτιδας αναλύονται στη παράγραφο «Κολπίτιδα» στα γυναικολογικά θέματα.
Άλλο αίτιο δυσπαρεύνιας είναι η ενδομητρίωση, η οποία προκαλεί πόνο στην ερωτική πράξη μόνο εάν η νόσος έχει διηθήσει την ορθοκολπική περιτονία η τις παρατραχηλικές περιοχές. Σε αυτή τη περίπτωση θα έχει πιθανώς και ενοχλήσεις κατά την ούρηση ή την αφόδευση, ενώ θα έχει και ψηλαφητούς όζους στη γυναικολογική εξέταση. Η ενδομητρίωση προϋποθέτει συντονισμένη χειρουργική και φαρμακευτική θεραπεία.

Στην εξωσωματική γονιμοποίηση, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν βελτιωθεί πολύ τα χρησιμοποιούμενα πρωτόκολλα καταστολής και διέγερσης των ωοθηκών, εν τούτοις το γενικό ποσοστό επιτυχούς κύησης και γέννησης ενός παιδιού δύσκολα ξεπερνά το 30% ανά προσπάθεια. Βεβαίως, εκείνο που γνωρίζουμε, γιατί έχει καλά μελετηθεί, είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό της αποτυχημένης προσπάθειας σχετίζεται με την ασύγχρονη πορεία της ανάπτυξης του ωαρίου και ενδομητρίου, ενδεχομένως σχετίζεται και με την ποιότητα των παραγομένων ωαρίων και εμβρύων που προκύπτουν από αυτά και πιθανολογούνται και άλλοι λειτουργικοί παράγοντες που έχουν να κάνουν με την συμμετοχή του ανοσολογικού μας συστήματος στην αναπαραγωγική επιτυχία ή αποτυχία.